Kontakt
Adres parafii:ul. Św. Andrzeja Boboli 49a
15-649 Białystok
KANCELARIA PARAFIALNA
czynna od poniedziałku do piątku
od godz. 8.00 do 9.oo
i od godz. 16.00 do 17.45
Telefon: 85-661-53-50
e-mail: k.basa(at)abobola.aplus.pl
W każdy II wtorek miesiąca w kancelarii parafialnej w godz. 16.00-18.00 są udzielane bezpłatne porady prawne.
Liczba katolików: 7 800
Do parafii należą:
ulice św. Andrzeja Boboli, Armii Krajowej, Bacieczki (219-225), Batalionów Chłopskich, Klonowa, Korycińska, Letnia, Niska, Popiełuszki (parzyste od 60, nieparzyste od 97), Powstańców, Rybnika, Szarych Szeregów, Szkolna, Ubocze, Wrocławska, Zimowa.Rys historyczny:
Parafię erygował biskup wileński Jerzy Matulewicz 28 XII 1922 r. dla miasta Starosielce.
Osada Starosielce powstała wraz budową kolei Grajewo-Brześć, którą otwarto w 1873 r. Powstały wówczas Zakłady Zaplecza Remontowego Kolei Żelaznych. Starosielce stały się osadą kolejarzy, którą w 1919 r. podniesiono do rangi miasta. Już od 1908 r. mieszkańcy Starosielc starali się o pozwolenie na budowę kościoła. Władze carskie wydały jednak decyzję odmowną. Dopiero po odzyskaniu niepodległości mogła powstać w 1919 r. katolicka placówka duszpasterska. Władze miasta przekazały katolikom zniszczone w czasie wojny pomieszczenie w budynku kolejowym przy ul. Szkolnej. Wcześniej była to sala szkolna, którą rosyjskie władze kolejowe oddały prawosławnym i oni w 1901 r. urządzili w niej cerkiewkę parafialną św. Cyryla i Metodego. Została ona opuszczona w 1915 r. i Niemcy urządzili w niej oddział zwiadu konnego. Gdy wróciła z ewakuacji do Rosji część prawosławnych, władze miasta podjęły decyzję o przeniesieniu parafii prawosławnej do kaplicy Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny na cmentarzu grzebalnym. Kaplica w budynku kolejowym, pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa, służyła katolikom jako świątynia parafialna do czasu zbudowania kościoła św. Andrzeja Boboli. Parafię bowiem erygował bp Matulewicz w 1922 r.
Pierwszy proboszcz, ks. Paweł Grzybowski, przymierzał się do budowy murowanej świątyni. Zginął jednak tragicznie w 1932 r. i dopiero jego następca, ks. Antoni Lewosz, rozpoczął energiczne przygotowania do budowy kościoła. Po zatwierdzeniu projektu, sporządzonego przez inż. arch. Sosnowskiego z Grodna przystąpiono w 1938 r. do prac budowlanych. Jakiś udział w projekcie kościoła miał inż. arch. Leonard Matulewicz. Do września 1939 r. wymurowano ściany prawie do dachu. Prace przerwała II wojna światowa. Zgromadzone materiały zostały zrabowane przez okupantów, a mury częściowo uszkodzone. Roboty budowlane wznowiono w 1947 r. W trudnym okresie represji wobec kościoła i inwigilacji wiernych, gdy proboszczem był ks. Jan Zmitrowicz, często potajemnie kontynuowano prace. Prowadzono je w latach 1949-52 i 1955-59.
Świątynię w stanie surowym poświęcił 1 IX 1959 r. wikariusz kapitulny ks. Adam Sawicki. Prace wykończeniowe prowadził potem administrator parafii, ks. Czesław Łogutko, a po nim, od 1966 r. ks. proboszcz Stefan Girstun. W 1967 r. wykonano elewacje i zbudowano górną część wieży, a w latach 1985-90 postawiono nową plebanię. Obecny proboszcz, ks. Ryszard Puciłowski przebudował prezbiterium dając nowe wyposażenie i wprowadzając ogrzewanie posadzkowe, przygotowuje też nowe ławki w kościele, konfesjonały oraz żyrandole.
Osada Starosielce powstała wraz budową kolei Grajewo-Brześć, którą otwarto w 1873 r. Powstały wówczas Zakłady Zaplecza Remontowego Kolei Żelaznych. Starosielce stały się osadą kolejarzy, którą w 1919 r. podniesiono do rangi miasta. Już od 1908 r. mieszkańcy Starosielc starali się o pozwolenie na budowę kościoła. Władze carskie wydały jednak decyzję odmowną. Dopiero po odzyskaniu niepodległości mogła powstać w 1919 r. katolicka placówka duszpasterska. Władze miasta przekazały katolikom zniszczone w czasie wojny pomieszczenie w budynku kolejowym przy ul. Szkolnej. Wcześniej była to sala szkolna, którą rosyjskie władze kolejowe oddały prawosławnym i oni w 1901 r. urządzili w niej cerkiewkę parafialną św. Cyryla i Metodego. Została ona opuszczona w 1915 r. i Niemcy urządzili w niej oddział zwiadu konnego. Gdy wróciła z ewakuacji do Rosji część prawosławnych, władze miasta podjęły decyzję o przeniesieniu parafii prawosławnej do kaplicy Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny na cmentarzu grzebalnym. Kaplica w budynku kolejowym, pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa, służyła katolikom jako świątynia parafialna do czasu zbudowania kościoła św. Andrzeja Boboli. Parafię bowiem erygował bp Matulewicz w 1922 r.
Pierwszy proboszcz, ks. Paweł Grzybowski, przymierzał się do budowy murowanej świątyni. Zginął jednak tragicznie w 1932 r. i dopiero jego następca, ks. Antoni Lewosz, rozpoczął energiczne przygotowania do budowy kościoła. Po zatwierdzeniu projektu, sporządzonego przez inż. arch. Sosnowskiego z Grodna przystąpiono w 1938 r. do prac budowlanych. Jakiś udział w projekcie kościoła miał inż. arch. Leonard Matulewicz. Do września 1939 r. wymurowano ściany prawie do dachu. Prace przerwała II wojna światowa. Zgromadzone materiały zostały zrabowane przez okupantów, a mury częściowo uszkodzone. Roboty budowlane wznowiono w 1947 r. W trudnym okresie represji wobec kościoła i inwigilacji wiernych, gdy proboszczem był ks. Jan Zmitrowicz, często potajemnie kontynuowano prace. Prowadzono je w latach 1949-52 i 1955-59.
Świątynię w stanie surowym poświęcił 1 IX 1959 r. wikariusz kapitulny ks. Adam Sawicki. Prace wykończeniowe prowadził potem administrator parafii, ks. Czesław Łogutko, a po nim, od 1966 r. ks. proboszcz Stefan Girstun. W 1967 r. wykonano elewacje i zbudowano górną część wieży, a w latach 1985-90 postawiono nową plebanię. Obecny proboszcz, ks. Ryszard Puciłowski przebudował prezbiterium dając nowe wyposażenie i wprowadzając ogrzewanie posadzkowe, przygotowuje też nowe ławki w kościele, konfesjonały oraz żyrandole.
Kościół pomocniczy:
Kościół pomocniczy pw. Imienia Maryi i św. Stanisława BM, przy ul. Szkolnej 1 został zbudowany w latach 1901-1902 jako kaplica szkolna. W latach 1919-59 spełniał funkcję kościoła parafialnego.
Cmentarz grzebalny:
500 m od kościoła parafialnego, pow. 4,34 ha, założony i poświęcony w 1959 r.
